Hai tay!
W kulturze wietnamskiej (i ogólnie azjatyckiej) ważne jest używanie dwóch rąk. Jeżeli chcemy komuś coś podać, a jest to osoba usytuowana wyżej w hierarchii niż my, to powinniśmy użyć obu rąk. Jest to przejaw szacunku i dobrego wychowania. Praktycznie w każdym supermarkecie ekspedientka wydając resztę poda ją w obu dłoniach. Czasami na targu można zaobserwować odwrotne zachowanie: kupujący rzucają pieniądze na towar sprzedawcy (np. na stos mango czy szpinaku).
W przedszkolu często słyszę: „hai taj!!!” czyli „dwie ręce!”. Jeżeli dzieci mają mi coś podać, to przedszkolanki upominają je, aby trzymały przedmiot w dwóch dłoniach.
W moim pierwszym wietnamskim domu, gdy ojciec pił wino ryżowe ze swoimi uczniami, to podczas toastów chłopaczki często posiłkowali się lewą ręką (w prawej ręce kieliszek, a lewa podtrzymuje łokieć). Gdy uczę starsze grupy staram się pamiętać o tej zasadzie: np. podając i odbierając marker czy też kredę, ale nie zawsze mi to wychodzi.
Zaczęłam ponownie jeździć na skuterze! Iwona wypożyczyła skuter więc czasami go biorę, zwłaszcza wtedy, gdy uczę Koreańczyków i wracam późno do domu. Naprawdę spoko mi idzie. Jestem bardzo wietnamska. Od czasu do czasu lubię sobie potrąbić. Dzisiaj kupiłam tzw. "dry-boxa". Włożyłam tam moją skórzaną torbę z Cordoby, która bardzo ciężko znosi olbrzymią wilgotność powietrza. Pudełko jest dość spore. Przywiozłam je oczywiście na skuterze. Sprzedawca sam zamontował mi karton na siedzeniu. Tylko raz obkleił go taśmą klejącą. Grawitacja w Azji działa jakby inaczej. Ludzie potrafią tutaj załadować na skuter setki jajek, kury, rybki w woreczkach, kanistry piwa, lustro (szyby są zabawniejsze:P) i wszelakie inne sprzęty. Na wszelki wypadek poprosiłam o podwójne wzmocnienie.
Honda Wave, pewnie to i tak chińska podróba. Skuter ma biegi, ale nie ma sprzęgła. Niestety nie wiem, jak szybko jeżdżę: prędkościomierz jest popsuty!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz