Z Photoshopem Ci do twarzy!

W Wietnamie roi się od podróbek i oszustw (scam). Podrabiane są markowe ubrania, plecaki, kosmetyki, sprzęt elektroniczny czy też skutery. Lista jest niemalże nieskończona. To samo tyczy się oszustw, przed którymi ostrzega biblia backpakersów, czyli Lonely Planet. Szemrany taksówkarz może zabrać Cię do hotelu o identycznej nazwie jak ten, który zarezerwowałeś online. A jednak coś nie gra. 

Również Koreańczycy są mistrzami podróbek, a raczej imitacji. Są w stanie stworzyć bliźniacze marki kosmetyków (The body shop -> the face shop) czy też „francuskich piekarni” (Tous les journes). Konfucjanizm, tak silnie oddziaływujący w regionie, nigdy nie promował kreatywności, miał raczej na celu utrwalanie status quo. 

Kiedyś umieściłam zdjęcia z mojej sesji zdjęciowej w Ao Dai-u, tradycyjnej wietnamskiej tunice. Chłopak, młody projektant, który ją zorganizował poprosił mnie o wybranie 20 zdjęć do „Photoshopa”. Już w trakcie robienia zdjęć nie za bardzo byłam zadowolona z fotografa. Nie miał żadnej spójnej koncepcji i niespecjalnie skupiał się na jakości robionych zdjęć. Po zrobieniu zdjęcia mojej twarzy, pokazał mi je na wyświetlaczu aparatu komentując: „po photoshopie będzie dobre”. Nie wiedziałam czy mam się śmiać czy dać mu w twarz. Moja pacyfistyczna natura wzięła górę i postanowiłam zamilczeć.   

Wczoraj odebrałam zdjęcia po przeróbce. Od początku coś mi nie pasowało, więc zaczęłam każde z nich porównywać z oryginałem. I nie mogłam uwierzyć, że zostałam wyszczuplona (widać za rzadko ćwiczę z Chodakowską, MelB i Tiffany), wydłużona (jakby moje 174cm było mało), moja twarz stała się pozbawioną ekspresji białą kulką, a nawet zmieniłam kolor oczu na niebieski! Co jak co, ale oczy mam ciemne po tacie, bracia mają niebieskie po mamie, ale nie ja! A już nie wspomnę o błękitnym, przejrzystym niebie. Cały smog nagle wyparował, szkoda, że moje płuca tego nie poczuły. 

Chłopak nieźle się napracował a ja narzekam i poprosiłam o mniej inwazyjną ingerencję, która będzie skupiać się głównie na właściwej kompozycji. Lubię moje zmarszczki, blizny na czole i moją figurę. Może w oczach fotografa nie jestem ideałem, ale nawet nim nie chce być. Retuszowanie zdjęć jest tutaj chlebem powszednim. Zdjęcia ślubne, które robi się jeszcze PRZED ślubem, wyglądają identycznie. Każda panna młoda ma nieskazitelnie białą cerę, zadarty, szpiczasty nos, podłużną szczękę (tak upragnioną V-line) w dodatku zdaje się być nieco wyższa. I ludzie kochają siebie w tej lepszej, piękniejszej wersji. Może nawet wierzą, że tak wytwornie wyglądają na co dzień. A czy od razu trzeba mówić, że to Photoshop? Nie każdego przecież strać na chirurga plastycznego (w operacjach twarzy prym wiodą Koreańczycy z Południa). Ewidentnie przesadzam. Powinnam sobie wreszcie znaleźć jakieś poważne problemy w moim lekkim życiu. 

  

Tak, od dzisiaj jestem niebieskooka a blizny na czole zniknęły. Nawet nie wiem skąd je mam. Pewnie w dzieciństwie biłam się z bratem. Kiedyś nawet stłukł mi okulary na twarzy. 

 

Na innych zdjęciach zostałam bardziej odchudzona, oczywiście tych nie pokażę, bo nagle zaczęłam się zastanawiać, czy może ja rzeczywiście nie powinnam przejść na dietę ;). Nawet drzewo jest bujniejsze

.

Przyznaję, błękitne niebo wygląda lepiej, ale ja nie w takim Sajgonie mieszkałam.